Είναι..στιγμές που οι δίνες..ανοίγουν τις σπίθες τις ουράνιες..η φωνή σου αγγίζει τα όρια του πάθους..θελω να σε αγγίζω..σε πλάτη μυστικά..θέλω να σε χαιδεύω στα μυστικά κλειδιά..Ιόλη είσαι το χάδι που με ανέστησε από την άβυσσο..
Μην βιάζεσαι να ακούς τις μολπές μου..
Ανοίγω την καρδιά...αφήνω την κραυγή..
Στο πάθος το δικό μας το τέλεσμα θα βγει..
Tα χείλη ενωμένα το δρόμο τους θα βρουν..την μαγεία της αναπνοής στα σωθικά μας θα ανάψουν...!!
(Σάββατο 26/05/2012 η σπίθα...Αποστολέας Γιώργος)
Στη...φωνή της πόλης !!
ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ ΠΡΩΙΝΟ ΚΑΙ ΒΡΑΔΙΝΟ….ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ ΤΩΝ ΚΟΣΜΙΚΩΝ ΑΝΕΜΩΝ ΤΟΥ ΕΡΕΒΟΥΣ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΣΕ ΚΡΑΤΩ….
